Αυτό το ανέκδοτο το είπε ο πρέσβης της (τότε) Σοβιετικής Ένωσης στην τηλεόραση. Κυκλοφορεί πολύ στη Ρωσία.
O Θεός και οι Έλληνες
Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.
«Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο» τους ξεκαθάρισε. «Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι».
Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.
Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ήταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.
Την Τρίτη οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί. Πήραν όλοι από μια χώρα.
Τετάρτη όλοι οι Αφρικανοί με τα πολύχρωμα ρούχα τους. Τους έδωσε ολόκληρη την όμορφη Αφρική και τους είπε να τη μοιραστούν.
Την Πέμπτη πήγαν οι Αβορίγινες. Τους έδωσε την Αυστραλία.
Την Παρασκευή, αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία, πήγαν οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι, συμφωνήσαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.
Το Σαββάτο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ό,τι περίσσεψε.
Το Σάββατο βράδυ, αργά, έφτασαν οι Τσιγγάνοι με όλα τους τα παιδιά. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ήταν και πολλοί, που να τους βάλει; Παρ’ όλα αυτά, επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία, τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν με τους κατοίκους της. Κι έτσι απλώθηκαν παντού.
Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος. Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω από την πόρτα του ένα πλήθος να φωνάζει να του ανοίξουν! Ήταν οι Έλληνες, ως συνήθως εκπρόθεσμοι και μόλις μπήκαν άρχισαν τα παρακάλια:
– Ανοιξε Θεούλη μου, σε παρακαλούμε, θέλουμε κι εμείς μια πατρίδα.
– Τι θέλετε εδώ παιδιά? Δεν είπαμε ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι?
– Το ξέρουμε Θεούλη μου, αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες. Μη μας αφήσεις σε παρακαλούμε χωρίς δική μας πατρίδα σαν τους τσιγγάνους… Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς.
– Καλά βρε παιδιά, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα? Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σπιθαμή. Τα έχω μοιράσει όλα.
– Θεούλη μου, εμείς φταίμε, είδαμε ότι είχε πολύ χώρο κι είπαμε ότι θα περισσέψει και για μας. Και περιμέναμε να σπάσει λίγο ο κόσμος για να μην περιμένουμε στις ουρές… Έχουμε τόσα σπουδαία μυαλά, έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο… μη μας αφήσεις χωρίς Πατρίδα. Μπορεί να αργήσαμε, αλλά αν μας δώσεις κι εμάς, θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.
– Τι να σας πω ρε παιδιά? (είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι του). Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα τα πιο έξυπνα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει άλλος χώρος!
– Σε παρακαλούμε...!
– Καλά... Τότε θα σας δώσω ένα μικρό κομματάκι γης που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου.. (!!!)
RU:
Этот анекдот рассказал посол (тогда) Советский Союз по телевизору. Доступный тоже в России.
Боже, и греки
Когда Бог раздавал мир, он сказал всем людям, которые были сделаны, чтобы пройти через неделю, чтобы выбрать место для проживания.
"Я не принимаю до субботы" уточнить их. "Воскресенье я буду отдыхать".
В понедельник утром они побежали и были созданы в очереди немцев. В первый день периода. Таким образом, он дал им прекрасную и великую страну в самом сердце Европы.
Через некоторое время пришли китайцы. Равномерно одетый в лагерь. Это была стайка и дал Китаю.
Во вторник, французы, итальянцы, англичане, португальцы, шведы, американцы, канадцы. Они взяли все страны.
Среда всех африканцев с их красочные одежды. Он дал им по всей прекрасной Африке и сказал им, чтобы поделиться ею.
Четверг пошел Avorigines. Он дал Австралии.
В пятницу они закончили с документами, сделал русских. Став свидетелями того, что взяли другие, они согласились и приняли холодный, но красивый России.
Суббота пришли все другие расы и народы, и взяли все оставшиеся.
В субботу вечером, медленно, цыгане приехали со всеми своими детьми. Их Бог сказал очень медленно, и ничего не осталось. Это было много, где поставить их? Тем не менее, так как это было в период позволило им ехать в любую страну и хотят остаться с местными жителями. Таким образом, они распространены повсеместно.
В воскресенье Бог сел отдыхать удовлетворенным. Во второй половине дня он видит за дверью толпы кричал, чтобы открыть! Это были греки, как обычно, с опозданием и пришел только стали просить:
- Открыл боже мой, чтобы угодить, мы также хотим родину.
- Что вы хотите здесь детей; Там мы уже говорили, что в воскресенье я отдыхаю;
- Мы знаем, боже мой, но запутанной даты. Не оставляйте нас порадовать без собственной земли, как цыганам ... Мы мы домохозяев.
- Ну что вы, ребята, почему вы не пришли раньше; Теперь нет ничего. Ни дюйм. Я разделить все.
- О, боже мой, мы виноваты, мы увидели, что у него было много места, и мы сказали, что мы будем сбиваться к нам. И ожидать, чтобы разорвать мало людей, чтобы не ждать в очередях ... У нас так много великих умов, у нас есть много сделать и дать миру ... не оставляют нас без родины. Мы можем занять много времени, но если мы даем, и мы будем защищать его с нашей жизнью.
- Что скажете вы, ребята; (Бог сказал, почесывая голову). Вы, мои дети действительно самый умный, но на самом деле нет другого места!
- В пожалуйста.
- Ну. Тогда я дам вам немного, что я держу себя (!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου